Tutsak komünarlar adına DKP/BÖG dava tutsağı Celal Punar’ın, Ölümsüzler Haftası dolayısıyla gazetemize gönderdiği mektubu paylaşıyoruz
“Zemheriden çıkabilirsek
tutuşturalım baharı
yelkenleri fora edelim okyanuslara
uçsuz maviliklere
yakalayalım güneşi
tutalım ellerimizle
fethedelim gökyüzünü
buluşalım yıldızlarda
onlarla
onlar gibi
onlarla” ***
Yaşamdaki en büyük bahtiyarlık nedir? Bu soruya her insanın cevabı farklı olacaktır, kimisi için bir ev sahibi olmak, kimisi için araba kimisi için para… Peki ya nedir yaşamdaki en büyük bahtiyarlık? Bu sorunun cevabı tüm Ateş Kuşları için şüphesiz ölümsüzlerimize yoldaş olmanın, onların mücadelesini devam ettirmenin bahtiyarlığıdır.
Ölümsüzlerimize yoldaş olup kavgalarını devam ettirmek… Belki de yaşamın özeti bu kadar kısadır aslında. Bu kısalıktaki yoğunluğu, hakikati başka hiçbir yaşamda elde edemeyeceğimizin gerçeğiyle yaşarız her zaman. Ölümsüzlerimiz cansız-durağan olmanın aksine canlı ve hareketlidirler. Zaten ölümsüzlükte böyle bir şey değil midir? Canlı bir varlığın durmaksızın yaşaması. Onları anarken her daim zorlanırız biraz. Çünkü onları anmak da bir yandan bedenen yokluklarını kabul etmek anlamına gelir aslında. Aradan bin yıllar da geçse bu zorlanma devam edecektir.
-ÖLÜMSÜZDÜR- Bu kelime maalesef ki yaşamımızda oldukça sık kullandığımız bir kelimedir. Bir çok insan ise ölümsüzlüğün var olmadığını ileri sürer. Ölümsüzlük vardır, şehitlerimiz ölümsüzdür. Hangi ölüm öldürebilir Çukurova’nın yiğit evladı 21. yüzyıl İnce Memed’i Bedrettin’i, Bedrettin’in fikirlerini yaşarmak için ardı sıra giden Mahir’i, saati devrime ayarlı bağcıkları sımsıkı bağlı Aziz’i, çocuklarımızın cansız bedenleri kıyıya vurmasın diye yollara düşüp mor namluyu konuşturan Eylem’i, enternasyonalist Robin’i, enternasyonalizmin bayrağını IŞİD’in kalesi Rakka’ya diken Karadenizli Muzaffer’i, teslim olamayan feda kuşağının devamcıları Özge’yi-Asiye’yi-Yusuf Baş’ı-Cenk’i, siper yoldaşıyla omuz omuza toprağa düşen kavgamızın ‘Tufan’ı Hasan Ali’yi, kavganın ateşini Çukurova’nın sıcaklığı ile harlayan Hüseyin’i – Görkemi, Dersim dağlarının şahanı birleşik devrimin öncü savaşçısı Barış’ı, her daim kavgada olan Yasin’i Göze’yi, Kurtuluş fikriyatının Komünarca savunucusu İbrahim’i, ”Partizan”ca komünarlaşan Hakan’ı, kavgamızın ”Boran”ı Çağlar’ı? Hangi ölüm öldürebilir teslim olmayan feda kuşağının, inancın, direnişin simgesi Orhan Yılmazkaya’yı, hangi ölüm öldürebilir birleşik devrimimizin öncü komutanı Gökhan Taşyakan’ı, hangi ölüm öldürebilir Ateş Kuşları’nın önderi, 21. yy. Türkiye’sinin tartışmasız devrimci önderi, komünarların başkomutanı, hepimizin abisi, yoldaşı Ulaş Bayraktaroğlu’nu…? Aynurca direnmemizi, Ulaşların izinde zafere yürümemizi engelleyebilecek hiçbir ölüm yoktur yeryüzünde.
Ölümsüzlerimizle ayrılığımız ancak fiziki ayrılıklardır. Yalnızca fiziken yanımızda olamazlar. Bunun için aldığımız nefesten içtiğimiz suya attığımız adımda ölümsüzlerimiz yüreğimizde, zihnimizde canlı ve hareketli bir halde bizlerle yaşamaya devam etmektedir. Zindanda direnirken, cephelerde çarpışırken, dağda-şehirde adlarımız şehitlerimizin adı, bedenlerimiz bedenidir.
Atılan her voltada, sıkılan her kurşunda, her sloganda, dilimizdeki her türküde şehitlerimiz vardır. Yaşadığımız sürece yaşayacak devrimle, mücadeleyle tek vücut olan şehitlerimiz. Mücadele her daim yeni Aynurlar, Ulaşlar, Azizler yaratacaktır. Bu bağlamda şehitlerimiz ölümsüzdür!
Tutsak Komünarlar olarak her zaman olduğu gibi bu yılda 9-16 Mayıs Ölümsüzler Haftası’nda tüm ölümsüzlerimizi anıyor, anılarının önünde saygıyla eğilerek zafer sözümüzü yineliyoruz.
İmera yoldaşın da söylediği gibi “bir şeyin gerçek olduğunu biliyoruz yoldaşlarımızın yüreklerinde yüreğimiz her daim devrimle atmaya, zaferin komünarlarına bağlı devrimci hücreler olmaya devam edecek”.
Göğü Fethe Çıkanların İzinde Zafere Kadar Hep Birlikte!
Celal Punar / Silivri Hapishanesi
*** Tutsak komünar Şafak Kılagöz’ün ”Kalbim Hisset Bu Yangını” kitabından ”Onlar Gibi” adlı şiiri
